Sabra-Sabre Meeting in Nederland (23/12/08 ) Vorige pagina

08-09 september 2007

Voor ons begon de meeting al op donderdag 6 september:
Geoff zag een beetje op tegen de afstand van Boulogne-sur-mer naar Arnhem en vroeg of hij misschien een rust- en slaappauze kon inlassen in het Antwerpse, hij had immers tevoren ook al afspraken in Frankrijk.

Dat kon nét, gezien onze werkverplichtingen, en zo werd de Arthur Matthyslaan op donderdag al opgeschrikt door het rauwe motorgeluid van de enige Sabre-4 met spaghetti-uitlaat.

Els wilde Geoff persé Antwerpen tonen en wij dus met tram 11 naar de Melkmarkt, Groenplaats, Suikerrui, de Vlaeykensgang, een bolleke gedronken in Den Engel, een hapje gegeten op de Groenplaats (Vlaamse karbonaden).  Nog een bolleke en terug naar huis. Dan de auto in (twee bollekes màg) en op naar Gierle.
In Gierle (dat men wel eens "Klein Antwerpen" noemt) moesten we wel een pint gaan drinken in café Den Eyk, een café met vergelijkbare geschiedenis, bekendheid en authenticiteit.  Niet meer bij "Julie" maar bij Chris Piedfort.  Chris stelde ons een Tipsy voor, en alhoewel er ook bollekes te drinken waren moesten we het nieuwe bier toch ook eens proeven; nooit hebben we als borrelhapje zulke grote walnoten en hazelnoten voorgezet gekregen.

De volgende morgen kwamen André & Carine ons vervoegen, helemaal van Zulte - zij hadden broodjes meegebracht - en Els toverde een visslaatje te voorschijn.
André had een andere route uitgedokterd, ik had Eindhoven willen vermijden, en wilde pas de laatste 60km onvermijdbare autosnelwegen berijden.
André's route had 60-70 km rustige autosnelweg bij aanvang van de rit, maar bereikte Zeddam over kleinere wegeltjes.
Els stemde in met de  nieuwe route - alhoewel ze al weken de kaarten bestudeerd had - en bracht ons zonder problemen bij ons einddoel - gemakkelijk een goede navigator!
Het kwartier nabij Eindhoven bleek vergelijkbaar met de Antwerpse Ring: vrachtwagens links, camions rechts, trucks achter, wegmasthodonten vóór.
In Nederland hebben ze de optie genomen: wij maken minder autostrades: zullen de mensen minder de auto gebruiken. Resultaat: er is te weinig autoweg voor degenen die moéten (vrachtwagens just-in-time).  In België krijg je waarschuwingsborden als er files zijn: in Nederland zie je verkeerssignalisatie: DAAR ZIJN GÉÉN FILES.

Eén moment maakte Geoff's auto een angstwekkend geluid, je zag de drijfstang zó al door de lucht vliegen.  Gestopt, maar het gekletter hield op.  De stang om de motorkap open te houden lag los????? De rest van de gasten was reeds in het hotel: handen schudden, kusjes, we zijn compleet.

Plezant, al die mensen die we al jaren, en nog meer jaren kennen, en die door hun aanwezigheid te kennen geven:
Door allerlei omstandigheden zijn wij verbonden met een stukje geschiedenis van 50j geleden.  Wij willen ons inzetten om dat stukje geschiedenis levend te houden; die herinnering dwingt ons van meer zelf te weten, meer zelf te kunnen, meer zelf te doen, aan een auto die nu onverkoopbaar zou zijn, maar die één stap was naar het heden. Zij het heden een verbetering of een verloedering, 50 j geleden deed zich een revolutie voor, en de Sabra/Sabre is typisch voor die tijd.

Ik bracht voor John, en dat wil ik toch eens tonen, kopies mee van de polyester binnenzijde van de hoorns. Niet gans perfect, en aan de tweede had hij nog heel wat werk.  Toch vond ik het redelijk geslaagd, voor een eerste poging. Rechts een originele. 

Zonder problemen tot in hotel De Uitkijk. En wat doe je als je mekaar een tijdlang niet meer gezien hebt???  Verbroederen, Els en Sylvia geven het voorbeeld.

De volgende morgen vertrokken we volgens Jacques' wegwijzer naar Kleve, voor een korte wandeling door het stadje.

Op de weg verder stond in de routebeschrijving "Rij terug naar de hoofdweg".  Een Altzheimer-aanval bracht me enige km van de hoofdweg af, maar toevallig zagen we daar nog een kerkje met een héél mooie toren.  Pas daarna reden we "terug naar de hoofdweg". 
En verder naar "Kurhaus Kleve".
Hier was de optie: museum, parkwandeling, pintje. Toevallig zat ik bij de "pintjes"-groep.

Nu verder naar een begraafplaats van "Een brug te ver".
Wel indrukwekkend: duizenden mensen, jonge mensen, die geslachtofferd werden, voor een vermoedelijk "goed" doel, daartoe aangespoord en/of bevolen door hun leiders - politiekers - (het germanisme is steeds opzettelijk); maar denken we dan: Waren die leiders goed geïnformeerd? Hadden ze werkelijk het beste van zichzelf gegeven? Waren ze onbevooroordeeld en namen ze de juiste goed-gefundeerde beslissingen? Zonder enig spoor van egoïsme en machtswellust? Zonder te denken aan enig persoonlijk voordeel?

De Sabra's waren er even stil van.

Daarop reden we naar een pic-nick-plaatsje.
De gratis parking was echter betalend geworden (wisten die Hollanders dat wij zouden komen?).
En de voorziene natuurwandeling viel in het "regen"-water. Op de foto: groepsoverleg: "Wat doen we?"

Dan maar een tochtje doorheen de uitterwaarden van de Rijn met - wij zijn in Nederland - een veerpont.

Terug naar hotel De Uitkijk
En daar wachtten ons vertegenwoordigers van de Nederlandse club: Wim en Axel.

Op zondag zou Erik ons nog een bezoekje brengen.
Plezant, zo'n aanmoediging van de thuisspelers.

De volgende dag
Moesten we Luc en Monique achterlaten (afgebroken koppelingkabel).
En bezochten we eerst het "Airborne Museum Hartenberg", na een korte wandeling doorheen de "perimeter", waar de landing plaats vond.
Het museum is het bezoek zeker waard, veel origineel film- en beeldmateriaal.

Nadien eerst een hapje in het Hoge Veluwe park en dan, met de fiets, naar het Kröller-Müller - museum.
Musea in miljoenensteden zouden zich gelukkig prijzen als ze één Van Gogh konden tonen, hier zijn er 25!

Terug naar Hotel De Uitkijk, we zijn zondagavond, de meeting zit er op, maar de gezelligheid blijft.

de volgende morgen: inpakken en wegwezen:
Malcolm & Val reden verder naar Frankrijk, enkelen trokken Duitsland in, anderen keerden huiswaarts over Delft.

Luc & Monique trokken terug naar Genk

De fiat van Luc verbruikt écht heel weinig per 100km! (zegt Luc).

Ons groepje reed richting Antwerpen (toch weer even dat gekletter in Geoff's motor) en eens we de drukte van Eindhoven voorbij waren begon Els zich onze bezoekjes te herinneren aan de Abdij van Postel. André herinnerde zich óók de "Kaasboerin" en niet alleen omdat het eventjes hondenweer was liet Geoff zich niet pramen om eventjes te stoppen: Twee gezellige fotootjes en een waardige afsluiter:
 

Tot volgend jaar... In Antwerpen